Geplaatst: 2/1/16 | 1 februari 2016
Ik had een plan. Nou, een vaag idee. Ik kwam terug van het uitchecken van Zuidoost -Azië na slechts twee maanden om twee redenen: om in januari op een NYC -reisshow te spreken en om in februari een keynote speech te geven in Orlando over het verbinden met consumenten op sociale media.
Het was niet logisch om naar huis te vliegen, terug naar Azië, evenals dan weer terug, dus wat te eindigen met de tijd tussen gesprekken?
“Zuid -Amerika,” dacht ik. Het is een locatie die ik niet te veel heb gedaan, dus wat een veel betere methode om mijn tijd door te brengen dan het continent te zien?
(Nou ja, tenminste een deel ervan.)
Met de zeven weken die ik had gedaan, organiseerde ik me om zowel Argentinië als Chili te bekijken. Toen ik besefte dat Uruguay een veerbootreis was van Buenos Aires, dacht ik: “Laten we daar ook heen gaan.”
Dus mijn reis van zeven weken zou er zo uitzien:
BUENOS AIRES (Argentinië) – Colonia (Uruguay) – Montevideo (Uruguay) – Rosario (Argentinië) – Córdoba (Argentinië) – Mendoza (Argentinië) – Santiago (Chile) – Torres del Paine (Chili) – Bariloche (Argentina) – Santiago (Santina (Santina) – Santiago (Santina (Santina) – Santiago ( Chili)
Een beetje snel, maar nog steeds niet zo goed snel.
Ik heb dit pad gekozen omdat het de meest logistieke zin had. Terwijl mijn schema in Zuidoost -Azië draaide om een functie (om Isaan te zien), ontstond dit schema omdat ik direct lijnen trok en deze locaties op de lijnen vielen!
Maar na twee dagen in Buenos Aires heb ik mijn plannen gewijzigd.
Deze keer had het niets om te eindigen met nog een richting of bevredigende mensen te worden getrokken en ervoor te kiezen om met hen te reizen.
Het moest eindigen met de waarheid dat ik metaforisch verdronk.
Kijk, ik ben altijd een gespannen persoon geweest. Ik werk net zo goed, ik balans niet zo goed als spelen, evenals ik doe mezelf vage beloften dat ik morgen dingen op een andere manier zal doen – maar dat doe ik nooit.
Ik heb dat de werkprincipes van New England werk (waar ik geen spijt van heb), maar omdat het december me angst heeft veroorzaakt. Het soort dat je oog doet trillen.
Mijn werkprincipes zijn ‘super fulltime’ genoemd, wat meestal geen probleem is, maar de laatste tijd is het in één gevestigd.
Ik jongleer net als talloze projecten. Hoewel ik dat altijd heb gedaan, besefte ik, nadat ik met een echt goede vriend had gesproken, het verschil tussen nu en het verleden was dat ik al mijn eerdere jongleren deed terwijl ik op één plek was.
Nu probeer ik tijdens het reizen acht dingen (letterlijk) te doen, evenals het moeilijk te handhaven.
Bovendien zijn er een aantal echt enorme persoonlijke en huishoudelijke problemen geweest die net hebben toegevoegd aan dit ‘gewicht’.
Iets moest bieden en helaas was het mijn gezond verstand.
In een poging om mijn gezond verstand en gezondheid en welzijn terug te vorderen en aan te roepen om het evenwicht in mijn leven te produceren, heb ik mezelf maanden geleden gegarandeerd na het overlijden van mijn vriend, koos ik ervoor om een verandering aan te brengen. Let wel, ik ben niet ontevreden (mijn leven is heel geweldig) of voel me ondankbaar, en ik begrijp dat ik dit op mezelf heb gebracht, maar ik kan niet zo doorgaan.
Dus wat betekent dat? Naast het laten vallen van taken die links en rechts vallen, lijkt mijn schema nu als volgt:
Kun je niets zien? Waar is die kaart?
Nee, je browser is niet kapot. Dat is geen vergissing. Er is geen schema meer. Ik heb nu geen tijdschema voor deze reis. Ik heb de afgelopen week doorgebracht in Mendoza, Argentinië, het drinken van rode wijn en het voltooien van een paar banen die ik nodig had/wilde doen, maar met die compleet is het enige dat overblijft, alle blogberichten die ik koos om te schrijven.
Ik ben niet van plan om echt veel anders te zien dan Netflix (alsjeblieft, geen moordenaarspoilers maken!), Het einde van talloze geweldige boeken, evenals de uitstekende buitenleven terwijl ik de rotzooi uit Patagonië wandel.
Zoals ik geloofde over de triggers van mijn stress en angst, evenals gevoelens van paniek, bleef ik terugkomen op het woord hebben.
Ik moet dit doen.
Ik moet naar dit evenement.
Ik moet dit bevredigende of ik moet hier inderdaad aan zeggen.
Mijn goede vriend James Altucher componeerde een boek genaamd The Power of No, en ik heb de laatste tijd veel geloofd over dat bevrijdende woord – nee.
Ik voel dat we in ons hedendaagse leven in de herfst in ‘de hectische val’ in de herfst inderdaad aan alles zeggen. Plots raken we verstrikt in een cyclus en gaan we non -stop. We zijn overtuigd, opgebrand en drinken energiedranken of koffie om voor alles wakker te blijven.
Maar na een paar fundamentele behoeften (eten, drinkwater, zorgen voor familie en werken), hoeven we niets te doen.
We hoeven inderdaad niet aan wat dan ook te verklaren. We kunnen nee vermelden. Wij zijn de meesters van ons schip, en als we niet iets willen doen, dat hoeven we niet te doen!
Het is ons leven. Wat maakt het uit wat mensen denken?
Ik heb dit altijd op een intellectueel niveau begrepen, maar het was pas toen mijn oog begon te trillen, net zo goed als ik het gevoel had dat ik niet kon omgaan met alles wat ik laatstY realiseerde het op emotioneel niveau.
Ik raakte verstrikt in de cyclus en herkende niet totdat ik verdronk. Ik liet het uit de hand lopen.
Dus ik zeg: niet meer.
Ik heb die keynote afgewezen. Ik ben niet van plan om dit jaar reizen te maken. Ik heb nee gezegd aan alle aankomende podcasts en interviews. Ik heb de kalender opgeruimd, de inbox geslagen, een kantoor buiten gebracht, en sommige mensen in mijn leven losgelaten die er niet hadden mogen zijn.
Nu ga ik naar Chili, waar ik een onverschrokken reis van Patagonië ga maken.
Daarna blijf ik in Patagonië en maak ik mijn methode extreem langzaam terug naar het noorden naar Santiago.
Een paar weken geleden heb ik de film op de weg bekeken. Er zit een uitstekende lijn in: “Je selecteert geen leven. Je online online. ” Ik ben het daar echter maar gedeeltelijk mee eens. Ik geloof dat je een keuze maakt.
Elke dag is een mogelijkheid om een stap beter te krijgen voor je ideaal, want als je niet probeert morgen veel beter te maken dan vandaag, wat is dan het punt?
Naarmate ik mijn optie maak om beter te worden in mijn ideaal, begrijp ik niet wat de toekomst in petto heeft, maar ik begrijp dat ik zowel op het beste pad en dat me veel troost brengt.
Hoe u de wereld overreis op $ 50 per dag
Mijn New York Times zeer populaire Paperback Guide to World Travel zal je precies instrueren hoe je de kunst van het reizen kunt beheersen om ervoor te zorgen dat je van de gebaande paden komt, geld bespaart en een diepere reiservaring hebt. Het is uw A tot Z -planningsgids die de BBC de “Bijbel voor budgetplanreizigers” noemde.
Klik hier om veel meer te ontdekken en begin het vandaag te lezen!
Boek je reis: logistieke suggesties en trucs
Boek uw vlucht
Zoek een betaalbare vlucht door Skyscanner te gebruiken. Het is mijn favoriete bladermotor, omdat deze zowel sites als luchtvaartmaatschappijen over de hele wereld doorzoekt, zodat je altijd begrijpt dat er geen steen ongemoeid blijft.
Boek uw accommodatie
U kunt uw hostel boeken met hostelworld. Als je ergens anders dan een hostel wilt blijven, gebruik dan Booking.com, omdat ze consequent de meest betaalbare tarieven voor gasthouses en hotels retourneren.
Onthoud geen reisverzekering
De dekking van de reisverzekering zal u beschermen tegen ziekte, letsel, diefstal en annuleringen. Het is uitgebreide beveiliging in situatie dat er iets misgaat. Ik ga nooit op reis zonder dat ik het in het verleden meerdere keren moest gebruiken. Mijn favoriete bedrijf dat de allerbeste service en waarde biedt, zijn:
Safetywing (het beste voor iedereen)
Verzeker mijn reis (voor die ouder dan 70)
MedJet (voor extra evacuatiedekking)
Klaar om uw reis te boeken?
Bekijk mijn resource -pagina voor het allerbeste bedrijf om te gebruiken wanneer u reist. Ik vermeld alle mensen die ik gebruik als ik reis. Ze zijn het allerbeste in de klas en je kunt niet fout gaan met behulp van ze tijdens je reis.
Leave a Reply